ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Δειλά δειλά έκαναν την εμφάνιση τους και φέτος τα πολύχρωμα λαμπάκια στα σπίτια. Έρχονται να μας θυμίσουν ότι πλησιάζουν οι εορτές των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς. Έτσι για να σπάσει λίγο η κατήφεια και η μελαγχολία των ημερών. Πέρασε το Φθινόπωρο, ήλθε ο Χειμώνας και ο καιρός μένει κολλημένος στον… Σεπτέμβριο. Τίποτα δεν μας βοηθά να καταλάβουμε ότι έρχονται τα Χριστούγεννα. Και να τα πολύχρωμα λαμπάκια στα παράθυρα. Μια νότα αισιοδοξίας κι αυτή.
Τόσο καιρό δεν ανασάναμε. Περικοπές μισθών και συντάξεων, Κλείσιμο μαγαζιών και επιχειρήσεων, φόροι και πάλι φόροι, χαράτσια επί χαρατσίων, και το χειρότερο, η ανεργία τρομερή και αδυσώπητη επικρέμεται. Όλα αυτά τα δεινά, επιπίπτουν στους ώμους των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Τι να πούμε. Βαρεθήκαμε πια τις βαρύγδουπες οικονομικές αναλύσεις των ειδικών και τις δηλώσεις των κομματικών εκπροσώπων στα τηλεοπτικά παράθυρα για τα αίτια της κρίσης. Ο ένας να κατηγορεί τον άλλο και οι άλλοι όλους τους άλλους.
Εκείνο που γνωρίζει ο κάτοικος της δύσμοιρης αυτής χώρας είναι ότι πρέπει να πληρώσει το νοίκι του, να πληρώσει λογαριασμούς φουσκωμένους, να έχει φαγητό το τραπέζι, να καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών. Όλα αυτά τα απλά και αυτονόητα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο δυσβάστακτα και πολλές φορές ακατόρθωτα.
Δεν είμαι πολιτικός, δεν έχω λύσεις δε κάνω τον έξυπνο. Απλός και καθημερινός άνθρωπος είμαι, που ο παράξενος και πολυποίκιλος δρόμος της ζωής με έφερε στο σήμερα. Σε ένα σήμερα δύσκολο και απροσδιόριστο για τη πατρίδα μου, για τον διπλανό μου και για μένα. Συγχωρέστε με που κοιτάζω τα λαμπάκια. Ανάβουν και σβήνουν, δείχνοντας στα σκοτάδια των ημερών ότι κάτι ωραίο και μεγάλο έρχεται. Δείχνοντας ότι το μεγάλο και το ωραίο δεν είναι το πολυτελές και το πληθωρικό. Δείχνοντας ότι στο πλέον ταπεινό και ασήμαντο μπορεί να γίνουν σπουδαία και μεγάλα. Το φως των Χριστουγέννων. Πόσες βαθύτατες ελπίδες, πόσες βαθύτατες προσδοκίες, πόσες χαρμόσυνες κι ανθρώπινες στιγμές, πόσα μηνύματα αγαλλίασης σκορπά στα πέρατα της οικουμένης μέχρι στα πέρατα της ανθρώπινης διάστασης.
Πόσο διαφορετικό, πόσο πιο απλό και πόσο πιο ανθρώπινο είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων, από εκείνο που παρουσιάζουν οι δέκτες της τηλεόρασης και η εμπορική αντίληψη των ημερών. Το ταπεινό σπήλαιο, η ευτελής φάτνη, η μάνα που δεν είχε άλλο μέρος να γεννήσει το παιδί της. «Και έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον και εσπαργάνωσεν αυτόν και ενέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι». Ο Λόγος Του Θεού γεννιέται σ’ ένα σπήλαιο και ξαπλώνει σε μια φάτνη. Εκεί διάλεξε να γεννηθεί! Ξένος στα ξένα. Η εικονογραφική παράδοση της εκκλησίας μας θέλει τον ξαπλωμένο στη φάτνη Χριστό να τον συντροφεύουν δύο ζώα. Ένα βόδι και ένα γαϊδουράκι. Αυτά είναι παρμένα από τη προφητεία του Ησαΐα που λέγει: "Ἐγνω βοὺς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ. Ἰσραὴλ δὲ μὲ οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός μου οὐ σηνεῖκε. (Ἤσ. 1,3)" Κατάλαβε το βόδι αυτόν που αποκτήσαμε και ο γάιδαρος τη φάτνη του Κυρίου. Ο Ισραήλ δε (επιτρέψτε μου την μεταφορά, ο εκλεκτός λαός μου) δε με γνώρισε και ο λαός μου δεν κατάλαβε. Αυτό γίνεται μέσα στους αιώνες. Οι πιο πολλοί μένουμε στα ψεύτικα και επιφανειακά των ημερών.
Θα μου πείτε πόσο δύσκολο είναι να γιορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα μέσα στην οικονομική κρίση που μας δέρνει. Θα συμφωνήσω μαζί σας. Αλλά θα σας πω και τούτο. Γιατί, ζητάει πολλά ο Χριστός; Ένα τόπο «εν τω καταλύματι» ζητάει. Μια γωνιά στο σκοτεινό σπήλαιο της καρδιάς μας ζητάει για να γεννηθεί. Και τότε τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Θα φανεί ο αστέρας της ελπίδας και της προσδοκίας για το καλλίτερο και το ωραιότερο.
Να εύχεστε αγαπητοί μου αναγνώστες να μη σταθώ μόνο στα λαμπάκια. Το εύχομαι και εγώ για σας. Καλά Χριστούγεννα.
Μιχαήλ Αγγελάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου